مقدمه: سرطان يكي از شايعترين بيماريهاي مزمن بوده و مراقبين آن ها با مشكلات مربوط به درمان و مراقبت روبرو هستند. فشار مراقبتي مراقبين، تاثير منفي حاصل از زندگي با اين بيماران بوده و آن ها غالبا از راهبردهاي مقابله اي نامناسب استفاده مي كنند كه باعث عدم پذيرش بيماري، پيگيري نكردن درمان و اختلال در وضعيت سلامت خواهد شد. لذا اين مطالعه با هدف، تعيين ارتباط فشار مراقبتي با روش هاي مقابله اي مراقبين بيماران سرطاني انجام شد.
روش: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي از نوع همبستگي توصيفي بود، كه بر روي 133 نفر از مراقبين اصلي بيماران سرطاني مراجعه كننده به بخش انكولوژي مركز آموزشي درماني 5 آذر گرگان در سال 1388 انجام شد. نمونه ها با روش نمونه گيري آسان انتخاب شدند. جمع آوري داده ها با استفاده از يك پرسشنامه سه قسمتي (برگه اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه فشار مراقبتي و پرسشنامه روش هاي مقابله اي) انجام با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي، آناليز واريانس و رگرسيون لجستيك SPSS v. گرديد. آناليز داده ها در محيط نرم افزار آماري 16 صورت گرفت. 50 %) از نمونه ها را تشكيل مي دادند. مدل چند متغيره / 35 ) بود و مردان ( 4 /73±14/ 
يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن مراقبين( 31 و افزايش ميزان استفاده از راهبردهاي (OR: 0/403 95%CI: 0/227 -0/ رگرسيون لجستيك نشان داد، بالا بودن ميزان نياز مراقبتي ( 714 در افزايش فشار مراقبتي تاثير داشتند. (OR: 1/09 95%CI: 1/04 -1/ مقابله اي هيجان محور ( 15 
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين مطالعه، مراقبيني كه از فشار مراقبتي كمتري برخوردار باشند، بيشتر از روش هاي مقابله ايي مسئله محور استفاده مي كنند. بنابراين مي توان براي كاهش فشارمراقبتي مراقبين، روش هاي مقابله ايي كارآمد را آموزش داد 

کليدواژگان: فشار مراقبتي، مراقب خانوادگي، روش هاي مقابله اي، سرطان